-
1 mandat
( kara) ticket; ( poselski) seat; ( pełnomocnictwo) mandate* * *mi1. polit. (= pełnomocnictwo) mandate.2. ( w parlamencie) seat; sprawować mandat carry out a mandate; stracić mandat (w parlamencie) lose one's seat (in Parliament).3. prawn. ( wezwanie do zapłacenia kary) ticket; ( kara) fine; dać komuś mandat give sb a ticket; ukarać kogoś mandatem fine sb (usu. for a traffic offense); słony mandat heavy fine, hefty fine.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > mandat
-
2 manda|t
m (G mandatu) 1. (kara) mandatory fine, (traffic/parking) ticket a. fine; (druczek) (traffic/parking) ticket- dostać mandat to get a ticket, to be fined- zapłacić mandat to pay a ticket a. fine- mandat za przekroczenie dozwolonej prędkości a speeding ticket- mandat za złe parkowanie a parking ticket- ukarać kogoś mandatem to give sb a ticket, to fine sb2. książk. (pełnomocnictwo) mandate- mandat radnego a mandate of the councillor- mieć mandat do robienia czegoś to have a mandate to do sth- udzielić komuś mandatu to grant sb a mandate- odebrać komuś mandat to strip sb of their mandate3. Polit. (administrowanie) mandate 4. Polit. (miejsce w parlamencie) seat- złożyć mandat poselski to resign one’s parliamentary seat- źle prowadzona kampania kosztowała partię 32 mandaty the poorly run campaign cost the party 32 seats5. (pismo) Hist., przest. decree, edit 6. Prawo (umowa) mandate- □ mandat zaufania Polit. mandate of trustThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > manda|t
-
3 uka|rać
pf (ukarzę) Ⅰ vt (wymierzyć karę) to punish [przestępcę, winnego, wykroczenie, zbrodnię]; to penalize [gracza, drużynę, organizację]- ukarać kogoś grzywną/mandatem to fine sb- ukarano ją mandatem w wysokości 50 euro za nadmierną szybkość she was fined 50 euros for speeding ⇒ karaćⅡ ukarać się to punish oneself ⇒ karać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uka|rać
-
4 ka|rać
impf (karzę) Ⅰ vt to punish (za coś for sth); Sport, Szkol. to penalize (za coś for sth)- karać kogoś grzywną/mandatem to fine/ticket sb- karać kogoś więzieniem to imprison sb- karać kogoś śmiercią to execute sb- był już dwukrotnie karany za włamania he’s already been sentenced twice for burglary ⇒ ukaraćⅡ karać się to punish oneself- karać się za własną głupotę to punish oneself for one’s own stupidity ⇒ ukarać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ka|rać
См. также в других словарях:
mandat — m IV, D. u, Ms. mandatacie; lm M. y 1. «pełnomocnictwo udzielone osobie sprawującej funkcję pochodzącą z wyboru; czynności, obowiązki z tym związane; miejsce przyznane lub osiągnięte w wybieranym organie, zwłaszcza: miejsce posła w parlamencie»… … Słownik języka polskiego
karać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, karzę, karze, karaćany {{/stl 8}}– ukarać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IIa {{/stl 8}}{{stl 7}} nakładać karę; także wykonywać karę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ukarać mandatem, upomnieniem, więzieniem. Karać kogoś za złe… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
